تخریب از درون؛ زخمی که خودمان بر پیکر شهر می‌زنیم //پیامی تلخ از درون شهرستان برای نگاه بیرونی

پایگاه خبری ـ تحلیلی عصر زنگی

در روزگاری که هر شهر و منطقه‌ای در تلاش است تا سرمایه انسانی خود را به عنوان پشتوانه‌ی پیشرفت حفظ و تقویت کند، متأسفانه در برخی شهرستان‌ها پدیده‌ای نگران‌کننده در حال شکل‌گیری است؛ تخریب نیروهای انسانی کارآمد و دلسوز، آن هم توسط مردم همان شهرستان.

این رفتار، تنها یک اختلاف شخصی یا سلیقه‌ای نیست؛ بلکه نشانه‌ای از فروپاشی اعتماد، ضعف در فرهنگ گفت‌وگو، و ناتوانی در درک ارزش نیروهای بومی است. وقتی یک جامعه، فرزندان خود را که با تلاش و تخصص در مسیر خدمت قرار گرفته‌اند، با زبان تهمت و تخریب از میدان بیرون می‌کند، در واقع راه رشد و اعتبار خود را می‌بندد.

چنین رفتارهایی برای ناظران بیرونی، پیامی نگران‌کننده دارد: این‌که مردم این منطقه هنوز به بلوغ اجتماعی لازم نرسیده‌اند و نمی‌توان بر ظرفیت‌های داخلی آن‌ها برای توسعه و همدلی تکیه کرد. در نتیجه، نخبگان مهاجرت می‌کنند، فرصت‌های سرمایه‌گذاری از بین می‌رود، و اعتماد مدیران کلان کشور نسبت به این شهرستان کاهش می‌یابد.

در حالی که شهرهای موفق با اتحاد درونی، هم‌افزایی و حمایت از نیروهای خودی مسیر توسعه را طی می‌کنند، ما گاه با دستان خود تیشه بر ریشه‌ی امید و پیشرفت می‌زنیم.

جامعه‌ای که قدر نیروهای انسانی خود را نمی‌داند، دیر یا زود زیر بار وابستگی، رکود و بی‌اعتمادی خم خواهد شد. اکنون زمان آن است که با بازنگری در رفتارهای اجتماعی و رسانه‌ای، به جای تخریب، نقد منصفانه، حمایت دلسوزانه و همدلی مسئولانه را جایگزین کنیم.

تنها در این صورت است که وقتی از بیرون به شهر ما می‌نگرند، تصویر “بلوغ فکری و وحدت اجتماعی” را خواهند دید، نه شهری که خود به دست خویش، استعدادهایش را می‌سوزاند.

✍️ به قلم: حسین جعفری‌نیکو
پایگاه خبری ـ تحلیلی عصر زنگی
عصر زنگی؛ آینه‌ای بی‌غبار از واقعیت‌های جامعه.