قلمی که حقیقت را پنهان کند، دیگر قلم نیست؛ ابزار است

قلم خبرنگار در ذات خود مقدس است؛ چرا که زبان مردم، حافظ حقیقت و پاسدار وجدان عمومی است. اما آن زمان که خبرنگار برای جلب رضایت صاحبان قدرت و سیاست، حقیقت را پنهان سازد یا به حاشیه براند، دیگر قلم در دست او نه ابزار آگاهی، بلکه ابزاری در خدمت قدرت خواهد بود.

رسانه اگر رسالت خود را فراموش کند، از جایگاه «ناظر جامعه» به «زینت‌بخش سیاستمداران» سقوط می‌کند. این سقوط، تنها خیانت به مردم نیست، بلکه خیانت به خودِ رسانه است؛ چرا که اعتماد عمومی بزرگ‌ترین سرمایه‌ای است که هیچ سیاستمداری قادر به بازگرداندنش نخواهد بود.

جامعه امروز بیش از هر زمان دیگر محتاج قلم‌های شجاع و آزاد است؛ قلم‌هایی که حقیقت را قربانی معامله‌های پشت پرده نمی‌کنند و ارزش را به رضایت قدرت گره نمی‌زنند. خبرنگاری اگر صدای مردم نباشد، چیزی جز پژواک سیاست نخواهد بود و این همان نقطه‌ای است که مرز میان شرافت و سقوط قلم رقم می‌خورد.

تاریخ به یاد خواهد داشت که کدام رسانه حقیقت را فریاد زد و کدام رسانه سکوت را انتخاب کرد. روزی فرا می‌رسد که تنها صداقتِ قلم می‌تواند از خبرنگار دفاع کند، نه مصلحت‌جویی‌های زودگذر.