کوه ماغر، جایی برای بازگشت دل‌ها؛ وقتی همه چیز داریم، اما دل‌مان آرام نیست

✍️ گزارش روایتی از یک تغییر درونی در دل شهر لیکک

در شهر کوچک اما پررمز و راز لیکک، جایی در دل طبیعت گرم و مهربان که کوه ماغر مانند نگهبانی سال‌خورده بر آن سایه افکنده، داستانی واقعی و انسانی در حال شکل‌گیری است. داستان مردی که همه چیز داشت؛ خانه‌ای نوساز، خودرویی گران‌قیمت، درآمدی خوب و جایگاهی محترم در جامعه. اما شب‌ها که به خانه بازمی‌گشت، دلش بی‌قرار بود. آرامش، با همه امکاناتی که داشت، از او دور بود.

او می‌دانست چیزی در زندگی‌اش گم شده، اما دقیق نمی‌دانست چیست. تا آنکه یک روز بهاری، تصمیم گرفت دل به دل طبیعت بسپارد و به جایی بازگردد که در کودکی، برایش مملو از خاطرات زنده بود: کوه ماغر.

کوهی مقدس برای مردم لیکک، پر از قصه‌های قدیمی، نفس‌های پدران و مادران، و نگاه‌های پرمعنا به دوردست.

در آن ارتفاع، جایی میان سکوت و نسیم، وقتی به پایین، به شهرش نگاه می‌کرد، چیزی در دلش تکان خورد. یادش آمد روزهایی را که شادی، با نان محلی، صدای خنده در کوچه‌ها، و دوستی‌های ساده ساخته می‌شد.

آنجا فهمید آنچه کم داشت، نه چیزهایی مادی، بلکه ارتباط با مردم، طبیعت، و ریشه‌های خودش بود.

با بازگشت از کوه، تصمیم گرفت تنها خودش را تغییر ندهد، بلکه دل‌های دیگر را هم به این آرامش دعوت کند.

در کنار چند معلم و جوان داوطلب، ایده‌ای شکل گرفت: برگزاری یک جشن محلی در دامنه کوه ماغر با حضور خانواده‌ها، بزرگ‌ترها، کودکان، هنرمندان محلی و سازهای بومی.

آن روز، دامنه کوه رنگ گرفت؛ چای آتیشی، نان تنوری، صدای دف و نی، شعرهای لکی، بازی‌های سنتی کودکان و روایت‌های شیرین پیرمردها.

شهر برای ساعاتی دوباره خودش شد؛ صمیمی، زنده و ریشه‌دار.

یکی از پیرمردان شهر که در گوشه‌ای نظاره‌گر بود، به آن مرد جوان نزدیک شد و گفت:

«پسر جان، آرامش رو آوردی برامون. دل وقتی با مردم باشه، حتی تو نداری هم آرومه… ولی وقتی تنها بشه، تو قصر هم بی‌قراره.»

از آن سال، مراسمی با عنوان «یاد ریشه» هر سال در دامنه کوه ماغر برگزار می‌شود.

جایی برای با هم بودن، برای بازگشت به سادگی‌ها، برای مرور دوباره‌ی معنای زندگی.

و شاید مهم‌ترین یادآوری آن، برای همه ما این باشد:

آرامش، جایی بیرون از ما نیست. آرامش، در دل همین خاک، همین کوه، و همین انسان‌های ساده شهر خودمان نهفته است.

📍 نویسنده: تحریریه اختصاصی

🗓️ انتشار: تیرماه ۱۴۰۴

📌 منبع: برگرفته از تجربه‌های بومی شهروندان لیکک