تعطیلی جاده جایزان ـ بهمئی؛ پروژهای که آغاز شد اما هرگز ادامه نیافت
پروژه راهسازی جایزان ـ شهرستان بهمئی که قرار بود یک محور حیاتی توسعهای میان دو استان باشد، پس از سالها آغاز نیمبند، بهدلیل ضعف مدیریت استانی، نبود اعتبار پایدار و عدم پیگیری مؤثر از سوی نماینده مردم، امروز به پروژهای رهاشده و تعطیلشده تبدیل شده است؛ موضوعی که پیامدهای سنگین آن متوجه مردم منطقه است.
به گزارش پایگاه خبری عصر زنگی ،پروژه راهسازی جایزان به شهرستان بهمئی، بهعنوان یکی از مهمترین طرحهای ارتباطی منطقه، سالها پیش با تبلیغات گسترده آغاز شد و قرار بود با تکمیل این محور، دسترسی مردم بهمئی به مسیرهای اصلی، مراکز درمانی، بازارهای تجاری و مناطق صنعتی تسهیل شود. با این حال، آنچه امروز دیده میشود پروژهای نیمهجان و عملاً تعطیلشده است.
شروع پرهیاهو، ادامه بیبرنامه
از آغاز عملیات:
- حجم کار بسیار محدود بود
- پیمانکار بارها کار را متوقف کرد
- اعتبارات مصوب یا تخصیص نیافت یا بهصورت قطرهچکانی پرداخت شد
- نظارت میدانی و مدیریتی جدی وجود نداشت
این روند سبب شد پروژه بهجای پیشرفت، به سمت فرسودگی و رهاشدگی برود.
ضعف مدیریت استانی و نبود اراده اجرایی
نهادهای مسئول در سطح استانی طی این سالها نتوانستهاند نقش مؤثر و مسئولانهای ایفا کنند.
عدم درک اهمیت راه، فقدان پیگیری جدی، گزارشسازیهای صوری و بیتوجهی به پیامدهای اجتماعی و اقتصادی تعطیلی محور، همگی در شکلگیری این وضعیت سهم داشتهاند. این در حالی است که جاده جایزان برای مردم یک نیاز حیاتی است، نه پروژهای تزئینی.
نماینده مردم و مطالبهای که پیگیری نشد
انتظار طبیعی مردم این بود که نماینده شهرستان با قدرت، استمرار و مطالبهگری جدی، تکمیل این محور را تا تخصیص کامل اعتبارات پیش ببرد.
اما در عمل:
- پیگیریها بیشتر رسانهای و شعاری بود
- در مجلس طرح مؤثری برای الزام به تکمیل پروژه مطرح نشد
- نظارت میدانی کافی صورت نگرفت
- نه پیمانکار بازخواست شد، نه مدیران کمکار
این خلأ نظارت و پیگیری، پروژه را به مسیر توقف کامل کشاند.
هزینههایی که مردم پرداخت میکنند
تعطیلی این محور مهم، پیامدهای متعددی برای مردم به همراه داشته است:
- افزایش زمان و هزینه تردد
- بالا رفتن خطر حوادث جادهای در مسیرهای جایگزین
- اختلال در حملونقل صنعتی و نفتی منطقه
- کاهش سرعت توسعه و محرومیتزدایی
- دور ماندن مردم از خدمات درمانی و اداری
در حالی که مردم بهای این بیبرنامگی را میپردازند، دستگاههای اجرایی با عباراتی همچون «عدم تخصیص» یا «کمبود اعتبار» از زیر بار مسئولیت شانه خالی میکنند.
راهحلها؛ روشن اما بیاراده
برای احیای پروژه، لازم است:
- تخصیص اعتبارات ملی پایدار
- بازنگری در قرارداد پیمانکار
- ورود جدی وزارت راه
- شفافسازی عمومی روند پیشرفت
- پیگیری مؤثر نماینده مردم
- تبدیل پروژه به مطالبه مشترک دو استان
این مسیر یک خواسته مردمی است، نه مطالبه جناحی.
خبرنگار: حسین جعفری نیکو
پایگاه خبری تحلیلی عصر زنگی
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 1 در انتظار بررسی : 1 انتشار یافته : 0