چرا صدای ریش‌سفیدان کمتر شنیده می‌شود؟
صدای خرد، هرگز کهنه نمی‌شود، تنها باید در ظرفی نو ریخته شود. جامعه‌ای که بین گذشته و آینده پل نزند، محکوم به تکرار اشتباهات است
چرا صدای ریش‌سفیدان کمتر شنیده می‌شود؟
نویسنده: حسین جعفری‌نیکو – مدیر پایگاه خبری عصر زنگی
در فرهنگ ما، «ریش‌سفیدان» همواره نماد عقل، تجربه و پختگی بوده‌اند؛ کسانی که در بزنگاه‌های تاریخی و اجتماعی، با درایت و متانت، گره‌گشایی کرده‌اند. اما امروز، در بسیاری از خانواده‌ها، محافل اجتماعی و حتی تصمیم‌گیری‌های عمومی، صدای این گروه کمتر شنیده می‌شود. چرا؟ آیا تجربه بی‌ارزش شده یا نسل جدید دچار بی‌توجهی است؟ پاسخ این پرسش، در لایه‌های عمیق‌تری از تحولات اجتماعی و فرهنگی نهفته است.
۱. تغییرات ساختاری در خانواده و جامعه
خانواده ایرانی که روزگاری گسترده و چندنسلی بود، اکنون بیشتر به شکل هسته‌ای درآمده است. در گذشته، تصمیم‌های مهم در حضور پدران، مادران و بزرگ‌ترهای فامیل گرفته می‌شد، اما امروزه با کاهش تعامل بین نسل‌ها، آن مرجعیت سنتی نیز کمرنگ شده است. جوان امروز ممکن است در طول سال، حتی یک‌بار هم پای صحبت یک ریش‌سفید ننشیند.
۲. انقلاب اطلاعات و استقلال فکری نسل جدید
با گسترش اینترنت و دسترسی همگانی به منابع گسترده علمی، فرهنگی و اجتماعی، جوانان احساس می‌کنند خودشان می‌توانند به پاسخ برسند. این “استقلال فکری زودرس” اگرچه بخشی از پیشرفت اجتماعی است، اما گاه به قیمت بی‌نیازی از تجربه‌ها و دانایی‌های نسل قبل تمام می‌شود.
۳. شکاف زبانی و فکری بین نسل‌ها
یکی از دلایل اصلی نشنیده‌شدن صدای بزرگان، ناتوانی در ارتباط مؤثر با نسل جدید است. زبان گفت‌وگو تغییر کرده، دغدغه‌ها تفاوت یافته و حتی ارزش‌ها نیز دستخوش دگرگونی شده‌اند. وقتی بزرگی همچنان با ادبیات دهه‌های گذشته صحبت می‌کند، ممکن است جوان امروزی او را “غیرواقع‌گرا” یا “دور از زمانه” بداند.
۴. فرهنگ تجربه‌محوری فردی
جوان امروز ترجیح می‌دهد راه را خودش برود، زمین بخورد، بلند شود و تجربه کند. او کمتر پذیرای نصیحت است، مگر اینکه آن نصیحت، به زبان زمانه‌اش و از دل گفت‌وگو باشد، نه از جایگاه تحکم و سرزنش.
۵. رسانه‌های نو و حذف نقش‌های سنتی
رسانه‌های نوظهور، سلبریتی‌ها و اینفلوئنسرها، به نوعی جای ریش‌سفیدان فرهنگی را گرفته‌اند. پلتفرم‌هایی چون اینستاگرام و تیک‌تاک، به الگوهای نوین هویت‌بخشی تبدیل شده‌اند. در چنین فضایی، انتقال تجربه اگر از دریچه رسانه و تکنولوژی عبور نکند، شنیده نخواهد شد.
راه برون‌رفت چیست؟
اگر ریش‌سفیدان و بزرگان می‌خواهند دوباره نقش‌آفرینی کنند، باید:
زبان گفت‌وگو با نسل جوان را یاد بگیرند،
تجربه را نه به صورت نسخه، بلکه در قالب روایت و مشارکت منتقل کنند،
شنونده باشند، نه صرفاً گوینده،
و هم‌پای زمان حرکت کنند، نه در گذشته توقف کنند.
صدای خرد، هرگز کهنه نمی‌شود، تنها باید در ظرفی نو ریخته شود. جامعه‌ای که بین گذشته و آینده پل نزند، محکوم به تکرار اشتباهات است
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 16 در انتظار بررسی : 16 انتشار یافته : 0