کلماتش ساده بود، اما نه سطحی.
ما سادگی‌اش را با سادگی خود اشتباه گرفتیم.
او از زندگی می‌نوشت،
از خاک، از آسمان، از درخت، از مرگ، از خدا،
اما ما، دنبال شعار بودیم، نه شعر.
وقتی کتاب‌هایش را ورق زدیم،
دیگر خودش را از دست داده بودیم.