فعال سیاسی و فرهنگی شهرستان بهمئی ضرورت گذار از رقابت‌های ایلی و طایفه‌ای به نظام انتخاباتی مبتنی بر اندیشه و جریان سیاسی در شوراهای اسلامی

حرکت از قومیت‌گرایی به سیاست‌محوری، نه تنها شوراها را از انفعال نجات می‌دهد، بلکه موجب رشد بلوغ سیاسی جامعه و شکل‌گیری مدیریتی پاسخ‌گو و کارآمد در سطح شهرستان خواهد شد.

✍️ به قلم: ولی طلوعی – فعال سیاسی و فرهنگی شهرستان بهمئی

در شرایطی که کشور در مسیر تحکیم مردم‌سالاری دینی و توسعه متوازن گام برمی‌دارد، یکی از چالش‌های جدی در سطح محلی، استمرار نگرش‌های ایلی و طایفه‌ای در فرایند انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا است. این الگوی سنتی رأی‌دهی، اگرچه ریشه در پیوندهای اجتماعی و تاریخی دارد، اما در عمل مانع از شکل‌گیری رقابت‌های برنامه‌محور، تفکر سیاسی منسجم و مدیریت کارآمد شهری می‌شود.

شوراها باید بازتابی از اراده فکری و سیاسی جامعه باشند، نه صرفاً محصول مناسبات قومی و خویشاوندی. در واقع، تداوم نگاه طایفه‌محور موجب می‌شود شایستگی، تخصص، کارآمدی و برنامه‌محوری قربانی مصلحت‌سنجی‌های قومی گردد؛ نتیجه آن نیز چیزی جز رکود در توسعه شهری و تضعیف انسجام اجتماعی نخواهد بود.

پیشنهاد این‌جانب طی سال‌های اخیر آن بوده که شوراها، همانند ساختار سیاسی کلان کشور و مجلس شورای اسلامی، به سمت رقابت میان دو یا چند جریان سیاسی مشخص حرکت کنند. در این الگو، احزاب و گروه‌های فکری با معرفی کاندیداهای متعهد و متخصص، زمینه انتخاب آگاهانه را برای مردم فراهم می‌سازند. رأی‌دادن بر مبنای تفکر سیاسی به جای تعلقات طایفه‌ای، نه تنها زمینه‌ساز وحدت درون‌استانی می‌شود، بلکه هم‌افزایی میان نخبگان از طوایف مختلف را نیز رقم می‌زند.

چنین تغییر رویکردی، نیازمند فرهنگ‌سازی رسانه‌ای، آموزش سیاسی شهروندان، و پذیرش نقش احزاب در مدیریت محلی است. در این صورت، شوراها می‌توانند به جای عرصه‌ای برای رقابت قومیت‌ها، به میدان تعامل اندیشه‌ها و هم‌فکری نیروهای متخصص تبدیل شوند.

بدیهی است که حرکت از قومیت‌گرایی به سیاست‌محوری، نه تنها شوراها را از انفعال نجات می‌دهد، بلکه موجب رشد بلوغ سیاسی جامعه و شکل‌گیری مدیریتی پاسخ‌گو و کارآمد در سطح شهرستان خواهد شد.