مسئولیت؛ پلی میان دنیا و آخرت

مسئولیت، تخت زرین نیست؛ تیغی دو لبه است. هرکس قدم بر کرسی مدیریت می‌گذارد باید بداند که پای در میدان حساب الهی نهاده است؛ جایی که نه شعار و نه توجیه کارساز خواهد بود.

این جایگاه، امانتی است از سوی خدا و حقی از سوی مردم؛ و خیانت در امانت، سنگین‌ترین گناهی است که انسان می‌تواند بر دوش کشد. اگر مدیریتی به رفاه و امید مردم نیانجامد، بلکه رنج و محرومیت آنان را افزون سازد، آن کرسی نه افتخار بلکه دامی برای سقوط ابدی خواهد بود.

هر تصمیمی، هر امضا و هر کوتاهی، فردا در محکمه عدل الهی سندی خواهد شد؛ یا سند افتخار و رستگاری، یا گواهی جرم و خیانت.

مدیریت اگر با عدالت و خدمت عجین شود، نردبانی است به سوی بهشت. و اگر به بی‌توجهی و خودخواهی آلوده گردد، همان نردبان به سوی قعر دوزخ خواهد بود.

پس ای مسئولان! به یاد آورید که هر لحظه در معرض نگاه خدا و دعای خیر یا نفرین مردم هستید. امانت را پاس بدارید؛ که این راه یا پل عبور به سعادت است، یا پرتگاهی بی‌بازگشت.

حسین جعفری نیکو مدیر پایگاه خبری عصر زنگی