
هشداری به زمانهای که انسانیت را به فراموشی سپردهایم…
اما امروز، هرچند رفاه ظاهری بیشتر شده، ساختمانها بلندتر شدهاند و وسایل لوکستر، اما دلها سرد و دورتر شدهاند. هرکس تنها به خود میاندیشد، برادری رنگ باخته، بزرگی و نصیحت، از قاموس زندگیها رخت بربستهاند. احترام به بزرگتر، توجه به همسایه، صداقت در گفتار و عمل، همه کمرنگ و کمرنگتر شدهاند. انسانها با وجود زندگی در کنار هم، احساس تنهایی میکنند. غمها دیگر به اشتراک گذاشته نمیشود و شادیها تنها در قابهای مجازی ماندهاند.