مرور چهار دهه سیاست‌گذاری اقتصادی در ایران نشان می‌دهد که:

دولت‌هایی که بر اصلاحات ساختاری و تعامل بین‌المللی تأکید داشته‌اند، در بهبود شاخص‌های اقتصادی موفق‌تر بوده‌اند.
اما سیاست‌های کوتاه‌مدت، تصمیمات عوام‌گرایانه و بی‌ثباتی در روابط خارجی، همواره دستاوردهای اقتصادی را فرسایش داده‌اند.
امروز، بحران ساختاری اقتصاد ایران در قالب تورم مزمن، بیکاری، فقر فراگیر، فرار سرمایه و کاهش قدرت خرید مردم، به سطحی بی‌سابقه رسیده است.
آینده اقتصادی کشور، نیازمند تحول عمیق در حکمرانی اقتصادی، بازتعریف سیاست خارجی و بازسازی اعتماد عمومی است.