در سیاست داخلی و سیاست امنیتی، به‌ویژه در حوزه امنیت ملی، لازم است توجه ویژه‌ای صورت گیرد. بار دیگر بر نقش صدا و سیما تأکید می‌کنم، چرا که با گسترش رسانه‌های فرامرزی و سرمایه‌گذاری‌های سنگینی که در این حوزه در حال انجام است، ضروری‌ست رسانه ملی جایگاه و کارکرد ملی خود را بازسازی کند تا مردم احساس نکنند این رسانه تنها تریبون اقلیتی خاص است.

در کنار آن، دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی نیز باید تمرکز بیشتری بر شناخت و مقابله با نفوذ و جاسوسی داشته باشند. ما نیازمند آسیب‌شناسی عمیقی هستیم تا دریابیم چه عواملی موجب شده‌اند که دامنه نفوذ تا این اندازه گسترش یابد و فجایع تلخی را برای کشور رقم بزند.

در چنین شرایطی، باید به مولفه‌هایی که می‌توانند شکاف میان حاکمیت و ملت را ترمیم کنند، توجه ویژه شود. نخستین گام، شناسایی واقعی و صادقانه علل این شکاف‌هاست، نه نادیده گرفتن و پاک‌کردن صورت مسئله. تجربه اخیر، از جمله حملات ۱۲ روزه و رویاهایی که برای تجزیه کشور یا تغییر نظام در ذهن برخی جریان‌ها شکل گرفته بود، نشان داد که در کنار توان نظامی، جامعه‌ای منسجم، همدل و مطالبه‌گر نیز می‌تواند عامل بازدارنده مهمی باشد.

ایجاد چنین جامعه‌ای مستلزم آن است که حاکمیت، به‌طور جدی روی تقویت مفهوم «شهروند قدرتمند» سرمایه‌گذاری کند. به باور من، یکی از مهم‌ترین عواملی که موجب ناکامی ادامه حملات به ایران شد، علاوه بر توان نظامی، همدلی و همگرایی بی‌نظیر مردم در محکومیت تجاوز و تأکید بر این اصل بود که هرگونه تغییر و اصلاحی باید به‌دست خود مردم ایران صورت گیرد.

اکنون این رویکرد باید به‌عنوان فرصتی راهبردی برای حاکمیت تلقی شود. دولت و دیگر نهادهای حکمرانی باید توجه جدی به این فرصت داشته باشند، اتاق‌های فکر تشکیل دهند، وضعیت موجود را آسیب‌شناسی کنند و از همه ظرفیت‌هایی که می‌تواند در تقویت انسجام داخلی مؤثر باشد، بهره بگیرند.

در این میان، اصلاح‌طلبان نیز در طول کنشگری خود بارها نشان داده‌اند که هرگاه پای منافع ملی و تمامیت ارضی کشور به میان بیاید، فراتر از همه نقدها و انتقادها، در خط مقدم دفاع از ایران و مقابله با متجاوز قرار می‌گیرند.

راهی جز تقویت گردش آزاد