یادداشت دکتر علی دژمان: “نه به تفنگ در مراسمات شادی و عزا؛ گامی به سوی توسعه و فرهنگسازی در کهگیلویه

این یادداشت، که به نوعی انعکاس دغدغههای عمیق اجتماعی در سطح استان کهگیلویه و بویراحمد است، بر لزوم تغییر نگاه و فرهنگ به تفنگ به عنوان نماد غرور و شجاعت تأکید دارد و از عموم مردم، مسئولان و فرهیختگان دعوت به عمل میآورد تا برای حفظ جان و امنیت شهروندان، به پویش «نه به تفنگ در مراسمات شادی و عزا» بپیوندند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی عصر زنگی، در پی حادثه تلخ دیگری در جغرافیای کهگیلویه مبنی بر تیراندازی در مراسم شادی و فوت یک جوان از اهالی شهر دهدشت، دکتر علی دژمان، مدرس دانشگاه، در یادداشتی آسیبشناسانه مردم و تمامی طوایف شهرستان را به پویش «نه به تفنگ در مراسمات شادی و عزا» فراخواند؛ متن یادداشت به شرح ذیل میباشد:
«ن والقلم وما یسطرون»
در فرهنگ ایلی وعشایری، بخصوص ایلات عشایر بویراحمد، تفنگ و مشخصاً تفنگ برنو نماد غیرت، تعصب و شجاعت بوده است. از دیر باز در اشعار حماسی و حتی عاشقانه این سرزمین، تفنگ برنو قافیهساز و واژهای چشمنواز بود که مانند گل سرخی در دشت سبز تپه ماهورهای بهار دهدشت و لاله واژگون دیلگون دلبری میکرد؛ این نماد دیرینه سرزمینم آنقدر مقدس بود که شاعر در شعر عاشقانه خود حاضر بود همه دار وندار خود را به معشوق هدیه کند غیر از تفنگش.
«هر چه دارم قربونت غیر تفنگم»؛
مصرع پر از رمز و رازی است که شاعر ایلی به خوبی غیرت و ناموسپرستی را حتی بر عشق ترجیح داده است، زیرا عزت شرف و بقا را لازمه وجودی عشق ورزی دانسته و تفنگ را نماد حفظ این فرهنگ دیرینهای ایلی معرفی کرده است.
اما تفنگ همانقدر که نماد غیرت و شجاعت مردان زنان سرزمین چهار فصل کهگیلویه و بویراحمد میباشد، در سالهای اخیر به عامل توسعه نیافتگی و واپسگرایی تبدیل شده است.
جوانان و فرهیختگان ایلی ما به خوبی دریافتهاند که امروز «قلم» جای «تفنگ» را پر کرده است، زیرا در سایه قلم رشد و توسعه فکری و فرهنگی بوجود آمده و زندگی مدرن امروزی با بالا رفتن تابآوری، امنیت اجتماعی و توسعه اجتماعی نیازی به تفنگ و جدلهای محلی و ایلی را کمرنگ کرده است.
در سالهای اخیر بلوغ فکری و علمی جوانان این استان محروم و توسعه نیافته، چنان پرشتاب صورت گرفت که در هر گوشه وکنار این کشور حرف از استعدادهای ناب، نخبه، جسور و متخصص استان کهگیلویه بویراحمد به گوش میرسد، تا جایی که این استان کوچک را به عنوان سرزمین تامینکننده منابع انسانی کشور شناختهاند، ولی با عرض تاسف بیتدبیری مدیران استانی بخصوص نمایندگان ادوار استان و عدم سیاستگذاری درست، اغلب نخبگان علمی و صاحبان سرمایه مادی معنوی استان به استانهای مجاور و حتی مرکز کشور مهاجرت کردهاند و بخش عمده جوانان مستعد بیکار و سرخورده با کمترین امید به آینده در استان اوقات سپری میکنند. گاه و بیگاه شاهد خودکشیهای جانسوز، دعواهای محلی، منازعات خیابانی، رشد اعتیاد و آمار طلاق و… باعث تلخکامی هر انسان دردمند و تکتک فرزندان استان چهار فصل ما در جایجای ایران اسلامی شده است.
این مقدمه را گفتهام تا به داستان خودنمایی تأسفبار در مراسمات عزا و عروسی و تیراندازیهای بیارزش که بیشتر به یک خودنمایی غرورآفرین و یک چشمهمچشمی بیفایده تبدیل شده است، بپردازم.
هر روزه خبری از به قتل رسیدن جوانان و زنان و مردان سرزمینم در این تیراندازیهای نمادین به گوش میرسد که در کنار عقبماندگیهای استان، خودکشیها، بالا رفتن آمار طلاق و منازعات خیابانی نگرانیها را بیشتر میکند.
پیش از این در ایل بزرگ بهمیی با تاسی از وصیت استاد فرهیخته و فرهنگی توسعهنگر، «استاد محمدرضا نیکبین» فرهنگ نه به تفنگ را پایهگذاری کردهاند که با استقبال مردم و مسئولین فهیم بهمی مواجه شد.
لذا اینجانب به عنوان عشایر زادهای از ایل بزرگ تامرادی، در گام اول از همه بزرگان ایلم دعوت میکنم تا به عنوان ایل پایهگذار به پویش «نه به تفنگ» در ایلات بویراحمد و با صدور مرامنامهای از تیراندازی در مراسمات جشن و عزا جلوگیری و به همه ایلات استان تسری داده تا بیش از این شاهد قتل بیدلیل فرزندانمان نباشیم و در گام دوم از مسئولین استانی به ویژه دادستانهای مرکز استان و شهرستانها تقاضای عاجزانه دارم که با برخورد قضائی و قانونی با قانونشکنان زمینه فرهنگسازی بیشتر را فراهم نمایند و در گام آخر از همه فرهیختگان، اساتید و به ویژه صدا و سیمای استان و تشکلهای مردمنهاد دعوت میکنم تا با فرهنگسازی و نهادینهسازی این فرهنگ زمینه رشد وتوسعه استان را بیش از پیش فراهم نماییم.
فرزند کوچک شما
علی دژمان
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0