وقتی نام ایران در کربلا بوی اقتدار می‌دهد

کربلا امسال حال و هوای دیگری داشت. گویی خیابان‌ها، پرچم‌ها و حتی نسیم حرم، پیام تازه‌ای در خود داشتند. در میان انبوه زائران، پرچم ایران نه فقط بر دوش ما، که بر لبخند و نگاه بسیاری از دل‌های آزادگان جهان نشسته بود.

جوانان و نوجوانانی از سرزمین‌های دور، وقتی می‌شنیدند «ما ایرانی هستیم»، نگاهشان می‌درخشید. با اشتیاق به ما نزدیک می‌شدند، حرکات دستشان را در هوا ترسیم می‌کردند، شلیک موشک‌ها را نشان می‌دادند و بعد با علامت «اوکی» مهر تأیید بر شجاعت و اقتدارمان می‌زدند.

آن لحظه فهمیدم که این احترام و عشق، میراث خون شهیدان و ایستادگی مردانی است که قامتشان سایه امنیت بر این ملت افکنده است؛ مردانی چون سردار حاجی‌زاده، که با درایت و دلاوری‌اش آسمان ایران را به دیوار نفوذناپذیر بدل کرد، و دیگر سرداران جبهه مقاومت که با خون دل، هیبت ایران را در دل دشمنان نشاندند.

در میان انبوه زائران اربعین، با غرور، محکم و سربلندی قدم برمی‌داشتم. هر گامم نه تنها تکرار مسیر عشق، که طنین افتخار یک ملت بود. قلبم پر بود از یاد سردارانی که با خون و غیرتشان، امروز نام ایران را چون پرچمی بر قله عزت برافراشته‌اند. احساس می‌کردم هر ذره خاک این مسیر، مرا به یاد عهدی جاودان می‌اندازد؛ عهدی که تا آخرین نفس، ایران باید سرفراز بماند.

صدای نوحه‌ها در گوشم می‌پیچید، و همزمان نگاه زائران غریبه‌ای که از زبان بی‌زبانی، ارادتشان به ایران را می‌گفتند، مرا گرم‌تر می‌کرد. در دل این جمعیت میلیونی، حس می‌کردم ایران تنها یک کشور نیست؛ ایران، قلب تپنده مقاومت و امید برای تمام آزادی‌خواهان جهان است.

✍ به قلم: حسین جعفری نیکو
مدیر پایگاه خبری عصر زنگی