دعوت به بیداری: نگذارید تعصب، سرنوشت بهمئی را تباه کند

دعوت به بیداری: نگذارید تعصب، سرنوشت بهمئی را تباه کند

مردم عزیز، ریشه‌دار، اما زخمیِ بهمئی؛

اجازه بدهید بی‌پرده با شما حرف بزنم. نه با تعارف، نه با چاپلوسی، نه با مصلحت.

هر بار که پای صندوق رأی می‌روید و به‌جای لیاقت، به طایفه رأی می‌دهید، به خدا قسم، تیشه به ریشه‌ی آینده‌ی خودتان می‌زنید.

هر وقت که در شورای شهر، سیاست، یا هر عرصه‌ی دیگر، ملاک‌تان این است که «از طایفه‌ی ماست»، یا «از جناح ماست»، اما نمی‌پرسید: آیا لیاقت دارد؟ آیا می‌فهمد؟ آیا درد مردم را می‌داند؟

در همان لحظه، شما خودتان را فریب داده‌اید. و بدتر از آن، حق مردم دیگر را پایمال کرده‌اید.

🔻

قوم‌گرایی اگر همراه با شایسته‌سالاری نباشد، نه افتخار است، نه غیرت. فقط یک نوع بیماری است؛ یک سرطان اجتماعی.

کسی که فقط چون فامیلتان است، وارد شورا یا مدیریت شود ولی عرضه‌ی مدیریت ندارد، نه تنها شهر را عقب نگه می‌دارد، بلکه همان قوم را هم بی‌آبرو می‌کند.

غرق در بی‌برنامگی، فساد، دروغ، رانت و خیانت.

🩸

آیا تا حالا پرسیده‌اید چرا سال‌هاست بهمئی مظلوم است؟

چرا پروژه‌هایش نیمه‌کاره‌اند؟

چرا نیروهای باسوادش خانه‌نشین‌اند، اما بی‌سوادها صاحب میز و پست‌اند؟

چرا محرومیت مثل زخم کهنه، هر روز بیشتر می‌شود؟

دلیلش همین است:

ما عادت کرده‌ایم رأی بدهیم با چشم بسته، با تعصب، با حساب شخصی — نه عقل جمعی.

عادت کرده‌ایم از روی قوم، قبیله، رفاقت و بده‌بستان انتخاب کنیم.

و نتیجه؟ خجالت، عقب‌ماندگی، و فرصت‌های سوخته.

📌

مردم شریف بهمئی؛

شورا جای رفیق‌بازی نیست.

سیاست جای بازی نیست.

رأی شما شوخی نیست.

اگر قوم‌گرایی می‌کنید، دست‌کم سراغ نخبه‌ی قوم خودتان بروید، نه ننگِ آن.

اگر جناحی رأی می‌دهید، لااقل به کسی رأی دهید که جناح را ابزار خیانت به مردم نکند.

⚠️

ما به جایی رسیده‌ایم که اگر امروز نجنبیم، فردا حتی فرصت پشیمانی هم نخواهیم داشت.

فرصت‌ها در حال سوختن‌اند. نخبگان یا مهاجرت می‌کنند یا منزوی‌اند.

و میدان، هر روز بیشتر از دیروز، در دست کسانی می‌افتد که نه دغدغه دارند، نه برنامه، نه اخلاق.

🔴

آی مردم بهمئی؛

شما که خود را ریشه‌دار می‌دانید، شجاع باشید، نترسید، بفهمید:

شرافت قومی، با رأی به آدم نالایق از بین می‌رود.

غیرت واقعی یعنی رأی دادن به کسی که درد شما را می‌فهمد، می‌جنگد، برنامه دارد، و نان را برای مردم می‌خواهد، نه برای خود.

بیایید یک بار برای همیشه، تعصب کور را کنار بگذاریم و شرافت آگاهانه را جایگزین کنیم.

و به یاد داشته باشید:

جامعه‌ای که نالایقان را بالا می‌برد، باید منتظر فروپاشی از درون باشد.

نه دشمن از بیرون، بلکه رأی ماست که می‌تواند ما را نابود کند — یا نجات دهد.