به گزارش عصر زنگی به نقل از خبرنگار دفاع پرس از یاسوج، حجاب به معناى پرده، پوشیدن، پنهان کردن و منع از وصول بوده و از موضوعاتی است که بزرگان دینی ما همواره بر آن تأکید داشته و حتی در قرآن کریم بارها به آن اشاره شده است.

این واژه آشنا و پرمفهوم در گذر زمان فراز و نشیب‌های زیادی را طی کرده است. در برخی از دوره‌ها، پوشش از سوی حکومت‌ها مورد حمله قرار گرفته و در دوره‌هایی نیز مورد حمایت بوده، اما اسناد به جا مانده از دوره‌های پیش از اسلام نشان می‌دهد که حجاب و عفاف همواره در بین زنان ایرانی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است.

دوره پهلوی اول یکی از دوره‌هایی بود که حجاب زنان ایرانی بیشترین هجمه‌ها را به خود دید به طوریکه کشف حجاب رضاخانی سبب شد برخی از زنان برای حفظ حجاب و از ترس مقابله با مأموران حکومت پهلوی مجبور شوند به مدت چند سال در خانه بمانند و جز در مواقع خاص که نیروهای حکومتی در کوچه و خیابان دیده نمی‌شدند، از خانه خارج نشوند.

این فرهنگ غنی در استان کهگیلویه و بویراحمد نیز همواره در طول دوران‌های مختلف مورد توجه بوده و لباس زنان عشایر این استان به عنوان نمونه‌ای کامل از حجاب اسلامی در طی دهه‌های متمادی بدون تغییر مانده است.

مردم سراسر شعیه استان کهگیلویه و بویراحمد همواره به مقوله حجاب حساسیت زیادی داشته و از جمله کسانی بودند که در مقابل هیچ رژیم ستمکاری سر خم نکرده و همیشه از ناموس و کشور خود در برابر تجاوزگران جانانه دفاع کرده‌اند.

دلیر مردان و شیر زنان عشایر استان بسیار معتقد به ائمه اطهار و مکتب اهل بیت (ع) هستند، رعایت حجاب و عفاف زنان و دختران ایل تا حدی برایشان مهم بود که زنان ایل وقتی لباس‌های خود را شست‌ و شو کرده و برای خشک شدن بر طناب می‌آویختند به محض ورود یک مرد غریبه به سیاه‌ چادر عشایری‌شان، فوری لباس‌های خود را جمع می‌کردند که نکند خدای ناکرده مرد نامحرم لباس‌شان را ببیند.

عشایر این استان برای عروس ایل هم به جای تاج و تور غربی که رعایت حجاب در آن مفهومی ندارد از لباس محلی استفاده می‌کنند و عروس را با حجاب کامل به خانه بخت می‌فرستند و با نگاهی به آمارهای طلاق و ازدواج می‌توان دریافت که موفق‌ترین ازدواج را عشایر دارند و مستحکم‌ترین زندگی مربوط به این قشر است.

در ادامه به بررسی لباس زنان عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد می‌پردازیم که از «جامه»، «دَلگ»، «لَچَک»، «روسری»، «چارقد» و «تُنبان» تشکیل شده است.

جامه زنان کهگیلویه و بویراحمد که به گویش محلی به آن «جومه» گفته می‌شود، از  2.5 تا سه متر پارچه با آستین‌های بلند دوخته شده که بلندی آن تا مچ پا می‌رسد.

«دَلگ» نوعی کت زنانه با آستین‌های بلند است که زنان این استان در فصول سرد و مراسم عروسی بر روی جومه می‌پوشند.

«لَچَک» نوعی کلاه است که زنان عشایر آن را از پارچه‌ای رنگی و دست‌دوز دوخته و زیر روسری‌های خود می‌پوشند. این کلاه‌ که برای دوخت آن بیشتر از پارچه‌های مخمل رنگارنگ استفاده شده و با دو نخ زیر گلو بسته می‌شود، موهای جلوی سر زنان را به طور کامل می‌پوشاند.

روسری زنان کهگیلویه و بویراحمد از پارچه‌ای سه گوش با بیش از یک متر طول تشکیل شده که بلندی آن تا مچ دست‌ها می‌رسد و مو، سر و سینه را کاملا می‌پوشاند.

«چارقَد» از دیگر اجزای لباس زنان کهگیلویه و بویراحمد است و از دستمال‌های ابریشمی عریض و طویل و سبکی تشکیل شده که آن را تا زده و به صورت نوار باریکی در می‌آورند و به عنوان سربند دور سر بسته و پشت کلاه گره می‌زنند. چارقد زنان جوان رنگی و چارقد زنان میانسال و سالخورده از پارچه‌های تیره تشکیل می‌شود.

«تُنبان» یا همان دامن هم بخش زیرین لباس زنان عشایر را تشکیل می‌دهد که از هفت تا 12 متر پارچه تشکیل شده  و طوری دوخته می‌شود که حالت چین‌خورده و زیبایی به خود گرفته و تا انگشتان پا را کاملا می‌پوشاند. در پایین این قسمت از لباس نیز از نوارهای رنگی به نام «قیتون» استفاده می‌شود.

لباس اصیل زنان کهگیلویه و بویراحمد که علاوه بر زیبایی بی‌نظیر، پوشانندگی آن نشان از باورهای دینی و مذهبی و اهمیت به مقام و منزلت زن در فرهنگ عشایر دارد در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است.

«محمود باقری» مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کهگیلویه و بویراحمد با اشاره به ثبت لباس محلی زنان این استان در فهرست آثار ملی، می‌گوید: زنان و مردان استان کهگیلویه و بویراحمد هنوز به پوشاک سنتی و محلی خود پایبند بوده و از آنها در بیشتر اوقات و به‌ ویژه در جشن‌ها و مجالس عروسی استفاده می‌کنند.

وی با بیان اینکه پوشش و حجاب کامل و تنوع رنگ‌ها و پارچه‌ها، جلوه خاصی به لباس محلی زنان در این استان بخشیده، می‌افزاید: این لباس از سه بخش اصلی تشکیل شده که مجموع این سه بخش، پوشش کاملی را برای زنان به همراه دارد.

تزئینات و زیورآلات زنان عشایر کهگیلویه و بویراحمد هم در نوع خود منحصر به فرد بوده و عبارت است از «مهلو» و «میخک» که از دست‌ ساخته‌های خود آنها بوده و دارای قدمت تاریخی بسیار طولانی در مناطق روستایی و عشایری این استان است.

به گزارش دفاع پرس، امروزه حجاب کارکردی فرهنگی و هویت‌ ساز پیدا کرده که نهادینه‌ سازی این فرهنگ علاوه بر اینکه سبب استحکام و ثبات در روابط بین اعضای خانواده می‌شود، می‌تواند تضمین‌ کننده امنیت اخلاقی در جامعه نیز باشد.