در بسیاری از مناطق محروم کشور، شاهد آن هستیم که نیروهایی که روزگاری از دل همین مناطق برخاسته‌اند و به جایگاه‌های استانی و کشوری رسیده‌اند، نسبت به زادگاه خود بی‌تفاوت می‌شوند و نقشی موثر در معرفی مشکلات و محرومیت‌های آن ایفا نمی‌کنند. این بی‌تفاوتی و سکوت تلخ، زخم‌های کهنه محرومیت را عمیق‌تر کرده و چراغ امید مردم را خاموش می‌سازد