کوچ از مصدر کوچیدن، جابجایی فصلی یا دوره‌ای خانواده‌های ایلیاتی مابین قلمروهای ییلاقی و قشلاقی همراه با اعضای خانوار، احشام و اسباب و لوازم زندگی است.
کوچ از الزامات زندگی شبانی و دامداری بوده و باید آن را تطبیق زندگی این مردمان با محیط پیرامون دانست. در زندگی ایلیاتی، اتکای معاش انسان به دام موجب به وجودآمدن پدیده کوچ در پاسخ به نیاز مراتع تازه و پربار برای تعلیف رمه‌ها گردیده است و ارتباط انسان، دام و مرتع، ادامه حیات ایلیاتی را سبب می شود و سیستمی مبتنی بر رابطه انسان، دام و مرتع را ایجاد می‌نماید.
کوچ با هدف دستیابی به چراگاه‌های حیات‌بخش و علوفه مرتعی تازه و احتراز از سرما و گرمای شدید، بخش حیاتی زندگی ایلیاتی است.