به روایت حسین کرم‌نسب: لحظات شگفت‌انگیز نجات رزمنده‌ای که گلوله خمپاره از دستش بیرون زده بود

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی عصر زنگی، حسین کرم‌نسب، از رزمندگان یگان ش.م.ر قرارگاه جنوب، در خاطره‌ای از دوران دفاع مقدس به روایتی تکان‌دهنده از یک معجزه زنده اشاره می‌کند.

وی در این‌باره گفت:
«در شهریور سال ۱۳۶۴ یکی از سربازان یگان مریض بود. شب هنگام، او را با آمبولانس به بهداری زیرزمینی رساندم. در حین گفت‌وگو با نیروهای بهداری، یکی از بچه‌های مخابرات خبر داد که مجروحی در راه است که گلوله خمپاره ۶۰ در دستش عمل نکرده است. باورم نمی‌شد؛ زیرا قطر گلوله خمپاره از دست انسان بیشتر است.»

کرم‌نسب افزود:
«چند دقیقه بعد، آمبولانس به محل رسید. رزمنده‌ای کوتاه‌قد با بادگیر سبز رنگ، آرام از خودرو پیاده شد. دستش را در بغل گرفته بود و بدون کمک کسی حرکت می‌کرد. وقتی نزدیک شد، با شگفتی دیدم دم زرد خمپاره از ساعد دستش بیرون زده و نوک ماسوره از پشت بازویش خارج شده بود. رزمنده خونسرد بود و فقط گفت: یک لیوان آب بدهید. آب نوشید و بقیه را به صورتش زد. پزشکان از ترس انفجار نزدیک نمی‌شدند، اما من گفتم ماسوره از گوشت خارج شده و خطر زیادی ندارد.»

به گفته راوی، این رزمنده که بعدها مشخص شد محمد صالحی از استان مازندران است، هنگام انجام مأموریت شناسایی در یکی از پاسگاه‌های کمین مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته بود. با وجود جراحت شدید و بی‌حرکت شدن دست چپش، توانست خود را از منطقه خطر خارج کرده و با شنا از میان آب، به نیروهای خودی برساند.

کرم‌نسب ادامه داد:
«وقتی به خودم آمدم، دیدم پروانه دم گلوله خمپاره در ساعدم فرو رفته و نوک ماسوره از بازویم بیرون آمده است. وحشت تمام وجودم را گرفت، اما در آن لحظه تنها چیزی که حس می‌کردم امداد خدا بود. پس از سه ساعت، مجروح را به بهداری عقب رساندیم. پزشکان از دیدن چنین صحنه‌ای شگفت‌زده بودند.»

این رزمنده مازندرانی پس از درمان اولیه، به‌عنوان نمادی از ایمان، آرامش و امداد الهی در میان نیروهای جبهه شناخته شد؛ واقعه‌ای که هنوز پس از گذشت سال‌ها، در حافظه شاهدان آن زنده است و یادآور رشادت‌ها و باورهای عمیق رزمندگان اسلام است.

خبرنگار: حسین جعفری نیکو
پایگاه خبری تحلیلی عصر زنگی