مدیری که اقتدار خود را با ایجاد فضای بسته و سرکوب نظرات حفظ می‌کند، نه رهبر است و نه مدیر تحول‌گرا؛ بلکه تنها مراقب یک ساختار ایستا و آسیب‌پذیر است. در مقابل، مدیرانی که فضای گفت‌وگوی آزاد، نقد مسئولانه و اظهار نظر مبتنی بر تخصص را تشویق می‌کنند، نه تنها از سرمایه فکری سازمان بهره‌مند می‌شوند، بلکه بستری برای رشد واقعی فراهم می‌آورند.