پایگاه خبری عصر زنگی ضمن تقدیر از زحمات شهرداران و پرسنل خدوم شهرداریهای ممبی و سرآسیاب، ابراز امیدواری میکند این مسیر رشد و توسعه، با مشارکت فعال مردم و همراهی مسئولان استانی و محلی، همچنان با شتاب و کیفیت ادامه یابد
بسیاری از اهالی شهرستان از وضعیت نابسامان برخی از مساجد و حسینیهها ابراز نگرانی کرده و خواستار توجه ویژه مسئولان به این مراکز شدند. آنان بر این باورند که مساجد و حسینیهها باید به عنوان پایگاههای فرهنگی و دینی در اولویت حمایتهای مالی و اعتباری قرار گیرند تا شاهد توسعه و رشد فرهنگی در سطح شهرستان باشیم.
رود تلخ ممبی، نه تنها جریانی طبیعی است که از دل کوهها میگذرد، بلکه مانند زندگی ماست؛ پر از فراز و نشیب، پر از امید و یأس. در هر پیچ و تابش، در هر قطرهای که از آن جاری میشود، دردی نهفته است که نمیتوان آن را نادیده گرفت. این رود، گویی آیینهای است از سالها تلاش و دوندگیهای بینتیجهای که هیچگاه به ثمر نرسیده است. ما در دل شبهایی سرد و بینور، به امید آن که روزی خورشید عدالت بر این دیار بتابد، منتظریم. اما این انتظار، گاه تبدیل به یأس میشود، گاه تبدیل به سوالی بیپاسخ که چرا باید همچنان در این محرومیت زندگی کنیم؟
دهیاریها باید نهادی مردمی، شفاف، پاسخگو و خدمتمحور باشند؛ نه محفلهایی بسته که مردم را از فرایندهای تصمیمگیری و اجرای پروژهها دور نگاه دارند. آنچه مورد انتظار و مطالبهی جدی مردم است، مشارکت در سرنوشت خود و نظارت بر عملکرد مدیران محلی است؛ حقی که نه تنها از نظر قانونی و عرفی مسلم است، بلکه از منظر اخلاقی نیز وظیفهای بر دوش همه ماست.
گفتمان و دیپلماسی ریاستجمهوری ایران طی بیش از چهار دهه، میان دو قطب «ایدئولوژیگرایی» و «واقعگرایی» در نوسان بوده است. اگرچه اصول بنیادین جمهوری اسلامی – نظیر استقلال، مخالفت با سلطهطلبی و دفاع از مستضعفین – در تمام این سالها ثابت مانده، اما نحوه مواجهه دولتها با تحولات جهانی، تنشهای منطقهای و مطالبات داخلی، باعث بروز تغییرات مهمی در تاکتیکها و اولویتها شده است.
شهروندان بر این باورند که در چنین شرایطی، سکوت یا اظهارنظرهای غیررسمی، نهتنها کمکی به حل مسئله نمیکند، بلکه میتواند زمینهساز تشویش اذهان عمومی و شکلگیری روایتهای نادرست شود. در مقابل، ورود نهادهای مسئول با هدف بررسی دقیق، جمعآوری مستندات، شفافسازی ماجرا و اعلام رسمی نتایج، اقدامی مؤثر در جهت آگاهیبخشی و اعتمادسازی در سطح جامعه خواهد بود.
اکنون چشم امید عشایر سختکوش بهمئی به تصمیم فرمانداری دوخته شده تا هرچه زودتر این اعتبار از حالت رکود خارج شده و در مسیر خدمترسانی واقعی به جامعه هدف قرار گیرد.
ماینرها، با مصرف برق بالا و مداوم، فشار زیادی بر سیمکشی و تجهیزات برقرسانی وارد میکنند که طراحی آنها صرفاً برای مصارف خانگی است. این فشار اضافی منجر به افزایش دمای سیمکشی داخلی و نهایتاً بروز حوادث ناگواری مانند آتشسوزی میشود که جان و مال شهروندان را به خطر میاندازد.
واحد دانشگاهی بهمئی، عملاً به یک مرکز صرفاً ثبتنامکننده تبدیل شده است؛ بدون کلاس، بدون استاد، بدون ساختار آموزشی. این واحد فقط اسماً وجود دارد، اما روح آموزش و تحصیل سالهاست از آن گرفته شده است. در عمل، این واحد به یک منبع درآمد برای واحد دانشگاهی دهدشت تبدیل شده و دانشجویان بهمئی تنها ابزاری هستند برای تأمین این درآمد!
از این رو، جامعه فرهنگی، به ویژه معلمان، لازم است خود را ملزم به ارتقاء سطح دانش سیاسی و اجتماعی کنند و با مطالعات تخصصی، نقدهای منصفانه و تبادل نظرهای علمی، جایگاه خود را بهعنوان یکی از مهمترین منابع آگاهی و هدایت فکری در جامعه تثبیت نمایند. برای نمونه، به جای تحلیلهایی که صرفاً مسائل را به دو قطب مثبت و منفی ساده میکنند، باید بتوانند تحولات سیاسی را در بستر تاریخ، اقتصاد، فرهنگ و جامعهشناسی بررسی کنند و نقاط ضعف و قوت هر جریان را به دقت تبیین نمایند.