هزاران سال است که ایرانیان شعر را دوست دارند و آن را ارج می‌نهند، ‌اما در این‌بین شاعران زن ایرانی به دلایل عدیده‌ای مثل فرهنگ مردسالاری جامعه بسیار گم‌نام مانده‌اند. با این حال زنان شاعر و نویسنده‌ی ایرانی قرن‌هاست که آثار ادبی مهمی به زبان فارسی منتشر کرده‌اند و تعدادی از آن‌ها شهره‌ی جهانی به دست آورده‌اند. شاعر زن ایرانی همیشه مسیر سخت‌تری را نسبت به مردان شاعر طی کرده تا کتاب‌هایش چاپ شود و بتواند مخاطب جلب کند. اولین شاعر زن ایرانی طبق گفته‌های رابعه‌ی بلخی است که در سده‌ی چهارم زندگی می‌کرده.

ر آن کس که اندیشه‌ی بد کند *** به فرجام بد با تن خود کند
رخ مرد را تیره دارد دروغ *** بلندیش هرگز نگیرد فروغ
کسی کو بود پاک و ‌یزدان پرست *** نیارد به کردار بد هیچ دست

خصلت‌های بد انسان را فردوسی به دیوان که در اساطیر ایران باستان در اوستا و آثار زبان پهلوی و همچنین آثار شفاهی مردم رمز زشتی و ناپاکی‌اند، مانند کرده است. شاعر در ضمن صحبت انوشیروان با وزیرش بزرگمهر ده خصلت زشت را ده دیو می‌شمارد:

بدو گفت کسری که ده دیو چیست *** گز ایشان خرد را بباید گریست
چنین داد پاسخ که آز و نیاز *** دو دیوند با زور و گردن دراز
دگر خشم و رشک است و ننگ است و کین *** چو نمام و دوروی و ناپاک دین
دهم آنکه از کس ندارد سپاس *** به نیکی و هم نیست یزدان شناس

دو کار خوی نیک و کم آزاری

فرزند را وصیت مامون است

***

یکی از ویژگی‌های مهم نهج‌البلاغه که آن را از بسیاری از کتاب‌های دیگر ممتاز کرده، تنوع موضوعاتی است که در آن وجود دارد. این مجموعه غنی با پاسخ به نیازهای مختلف علمی و عملی انسان، توانسته است هدایت بشر را در عرصه‌های گوناگون فردی و اجتماعی بر عهده بگیرد. شاید سرّ اینکه آن را «برادر قرآن» لقب داده‌اند هم در همین نکته نهفته باشد؛ چرا که قرآن نیز که کتاب هدایت بشر است، بر همین اساس نازل شده و هر آنچه را که آدمی برای هدایت، بدان احتیاج دارد؛ در خود جای داده است. برخی بزرگان با غور در این اقیانوس بیکران، نمایی کلی از محتوای غنی این کتاب عرضه کرده‌اند؛ به عنوان مثال استاد شهید مطهری در کتاب سیری در نهج‌البلاغه که الحق و الانصاف از کتاب‌های بسیار مفید در زمینه آشنایی با نهج‌البلاغه محسوب می‌شود، به چهارده موضوع مختلف که در نهج‌البلاغه بیشتر به چشم می‌خورد، اشاره کرده است. برخی از این موضوعات عبارتند از: «الهیات و ماوراءالطبیعه»، «سلوک و عبادت»، «حکومت و عدالت»، «اهل‌بیت و خلافت»، «دنیا و دنیاپرستی»، «دعا و مناجات»، «اصول اجتماع»، «اخلاق

ز منظر ابن خلدون بداوه به زندگی مردمانی اطلاق می‌شود که در محیطی غیر از شهر زندگی می‌کنند.این محیط می‌تواند اعم از روستانشینی،چادرنشینی،و صحرانشینی و محلهایی از این قیبل باشد.در حالیکه حضاره مختص مردم شهرنشین است و بیشترشان دارای زندگی متمدنی‌ می‌باشند.ابن خلدون معتقد است کار اصلی مردم در بداوه کشاورزی و دامپروری است و معاش‌ اصلی خود را هم از این طریق تهیه می‌نمایند و زندگی در بداوه به دلیل شرایط سخت محیطی‌ موجب تقویت ویژگی‌هایی همچون عصبیت،دلیری،سلامت جسمی و روحی،تندخویی،دین‌ داری و…می‌شود در حالیکه حضاره‌نشینان به دلیل برخورداری از رفاه و آسایش و تجمل‌پرستی‌ نه‌تنها از ویژگی‌های بداوه‌نشینان برخوردار نیستند بلکه از خصایص انسانی هم بدور هستند.

معرفی نادرست دین:

معرفی و تبیین صحیح و شایسته از دین نقش عمده ای در جذب انسان ها به سوی خویش دارد و هر چه این تصویر واقعی تر و دلپذیرتر باشد، گرایش به سوی آن بیشتر است.

حضرت ایوب از نوادگان حضرت اسحاق (ع) و نوه حضرت ابراهیم (ع) بودند و مادرشان از فرزندان حضرت لوط (ع) بودند که خدای مهربان ایشان را به پیامبری برگزید. اما چرا صبر ایوب معروف است؟ چرا خداوند حضرت ایوب را با مشکلات و مصیبت های زیاد امتحان کرد؟ 

دِریغ است ایران که ویران شود

کنام پلنگان و شیران شود

شاهنامۀ فردوسی

سعدي به عنوان يک معلم برجسته و نمونه ي اخلاق که هدف وي تربيت انساني آراسته به صفات نيک اخلاق و خصايل برجسته ي انساني و کمالات معنوي است ، فرزنداني را که محيط در آنان تاثير ندارد يا در برابر مناسب و شايسته مقاومت مي کنند و بي تربيت و ناهموار و نامتعادل هستند ، نکوهش مي کند و آنان را از مارگزنده بدتر مي داند

این داستان به اهمیت فراگیری علوم اخلاقی اشاره دارد. اهمیت تا جایی است که یکی از پیامبران الولعزم را خداوند به صورت نمادین مأمور آن می‌کند.