نکته‌ای کوتاه خطاب به سیاسیون کشور دارم: چه آنهایی [که] اصلاح‌طلب خود را می‌نامند و چه آنهایی که اصولگرا. آنچه پیوسته در رنج بودم این‌که عموماً ما در دو مقطع، خدا و قرآن و ارزش‌ها را فراموش می‌کنیم، بلکه فدا می‌کنیم. عزیزان، هر رقابتی با هم می‌کنید و هر جدلی با هم دارید، اما اگر عمل شما و کلام شما یا مناظره‌هایتان به‌نحوی تضعیف‌کننده دین و انقلاب بود، بدانید شما مغضوب نبی مکرم اسلام و شهدای این راه هستید؛ مرزها را تفکیک کنید. اگر می‌خواهید با هم باشید، شرط با هم بودن، توافق و بیان صریح حول اصول است. اصول، مطوّل و مفصّل نیست. اصول عبارت از چند اصل مهم است:

اول آنها، اعتقاد عملی به ولایت فقیه است؛ یعنی این که نصیحت او را بشنوید، با جان و دل به توصیه و تذکرات او به‌عنوان طبیب حقیقی شرعی و علمی، عمل کنید. کسی که در جمهوری اسلامی می‌خواهد مسئولیتی را احراز کند، شرط اساسی آن [این است که] اعتقاد حقیقی و عمل به ولایت فقیه داشته باشد. من نه می‌گویم ولایت تنوری و نه می‌گویم ولایت قانونی؛ هیچ یک از این دو، مشکل وحدت را حل نمی‌کند؛ ولایت قانونی، خاصّ عامه مردم اعم از مسلم و غیرمسلمان است، اما ولایت عملی مخصوص مسئولین است که می‌خواهند بار مهم کشور را بر دوش بگیرند، آن هم کشور اسلامی با این همه شهید!

اعتقاد حقیقی به جمهوری اسلامی و آنچه مبنای آن بوده است؛ از اخلاق و ارزش‌ها تا مسئولیت‌ها؛ چه مسئولیت در قبال ملت و چه در قبال اسلام.
به‌کارگیری افراد پاکدست و معتقد و خدمتگزاری به ملّت، نه افرادی که حتی اگر به میز یک دهستان هم برسند خاطره‌ خان‌های سابق را تداعی می‌کنند.

مقابله با فساد و دوری از فساد و تجمّلات را شیوه خود قرار دهند.

در دوره حکومت و حاکمیت خود در هر مسئولیتی، احترام به مردم و خدمت به آنان را عبادت بدانند و خود خدمتگزار واقعی، توسعه‌گر ارزش‌ها باشند، نه با توجیهات واهی، ارزشها را بایکوت کنند.

مسئولین همانند پدران جامعه می‌بایست به مسئولیت خود پیرامون تربیت و حراست از جامعه توجه کنند، نه با بی‌مبالاتی و به‌خاطر احساسات و جلب برخی از آرای احساسی زودگذر، از اخلاقیاتی حمایت کنند که طلاق و فساد را در جامعه توسعه دهد و خانواده‌ها را از هم بپاشاند. حکومت‌ها عامل اصلی در استحکام خانواده و از طرف دیگر عامل مهم از هم پاشیدن خانواده هستند. اگر به اصول عمل شد، آن وقت همه در مسیر رهبر و انقلاب و جمهوری اسلامی هستند و یک رقابت صحیح بر پایه همین اصول برای انتخاب اصلح صورت می‌گیرد.

هزاران سال است که ایرانیان شعر را دوست دارند و آن را ارج می‌نهند، ‌اما در این‌بین شاعران زن ایرانی به دلایل عدیده‌ای مثل فرهنگ مردسالاری جامعه بسیار گم‌نام مانده‌اند. با این حال زنان شاعر و نویسنده‌ی ایرانی قرن‌هاست که آثار ادبی مهمی به زبان فارسی منتشر کرده‌اند و تعدادی از آن‌ها شهره‌ی جهانی به دست آورده‌اند. شاعر زن ایرانی همیشه مسیر سخت‌تری را نسبت به مردان شاعر طی کرده تا کتاب‌هایش چاپ شود و بتواند مخاطب جلب کند. اولین شاعر زن ایرانی طبق گفته‌های رابعه‌ی بلخی است که در سده‌ی چهارم زندگی می‌کرده.

ر آن کس که اندیشه‌ی بد کند *** به فرجام بد با تن خود کند
رخ مرد را تیره دارد دروغ *** بلندیش هرگز نگیرد فروغ
کسی کو بود پاک و ‌یزدان پرست *** نیارد به کردار بد هیچ دست

خصلت‌های بد انسان را فردوسی به دیوان که در اساطیر ایران باستان در اوستا و آثار زبان پهلوی و همچنین آثار شفاهی مردم رمز زشتی و ناپاکی‌اند، مانند کرده است. شاعر در ضمن صحبت انوشیروان با وزیرش بزرگمهر ده خصلت زشت را ده دیو می‌شمارد:

بدو گفت کسری که ده دیو چیست *** گز ایشان خرد را بباید گریست
چنین داد پاسخ که آز و نیاز *** دو دیوند با زور و گردن دراز
دگر خشم و رشک است و ننگ است و کین *** چو نمام و دوروی و ناپاک دین
دهم آنکه از کس ندارد سپاس *** به نیکی و هم نیست یزدان شناس

معرفی نادرست دین:

معرفی و تبیین صحیح و شایسته از دین نقش عمده ای در جذب انسان ها به سوی خویش دارد و هر چه این تصویر واقعی تر و دلپذیرتر باشد، گرایش به سوی آن بیشتر است.

حضرت ایوب از نوادگان حضرت اسحاق (ع) و نوه حضرت ابراهیم (ع) بودند و مادرشان از فرزندان حضرت لوط (ع) بودند که خدای مهربان ایشان را به پیامبری برگزید. اما چرا صبر ایوب معروف است؟ چرا خداوند حضرت ایوب را با مشکلات و مصیبت های زیاد امتحان کرد؟ 

دِریغ است ایران که ویران شود

کنام پلنگان و شیران شود

شاهنامۀ فردوسی

سعدي به عنوان يک معلم برجسته و نمونه ي اخلاق که هدف وي تربيت انساني آراسته به صفات نيک اخلاق و خصايل برجسته ي انساني و کمالات معنوي است ، فرزنداني را که محيط در آنان تاثير ندارد يا در برابر مناسب و شايسته مقاومت مي کنند و بي تربيت و ناهموار و نامتعادل هستند ، نکوهش مي کند و آنان را از مارگزنده بدتر مي داند

این داستان به اهمیت فراگیری علوم اخلاقی اشاره دارد. اهمیت تا جایی است که یکی از پیامبران الولعزم را خداوند به صورت نمادین مأمور آن می‌کند.

هرچند در نگاه اول ممکن است شاهنامه کتابی مردانه به نظر برسد، اما همان ‌گونه که رضا براهنی (داستان ‌نویس و منتقد برجسته ایرانی) اشاره کرده است، حماسه اولین گام برای حرکت به سمت درام است. به همین دلیل، نقش زنان در شاهنامه بسیار برجسته و قابل توجه است.  با این وجود، بسیاری از پژوهشگران کمتر به این موضوع پرداخته‌اند.

در این مقاله، قصد داریم برخی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین زنان شاهنامه را معرفی کنیم. البته برای درک دقیق جایگاه آنان، نیازمند پژوهش‌های عمیق و گسترده‌ای هستیم، اما این معرفی کوتاه می‌تواند نقطه‌ی آغاز مناسبی برای علاقه‌مندان به زنان در شاهنامه باشد.

برخی از ناشایست‌های آنان، نظیر: ظلم، خونریزی، تعصب و غرور را به طرزی زیرکانه و هنرمندانه، در اشعارش به منظور پندآموزی و عبرت‌انگیزی، همچنین تلطیف روحیۀ حاکمان زمانه و کاستن از استبداد و خشونت آنان، وارد نموده است