دشمن‌ترين آفريده‌ها نزد خدا دو نَفرند:

مردی كه خدا او را به حال خود گذاشته و از راه راست دور افتاده است؛ دل او شيفته بدعت است و مردم را گمراه كرده، به فتنه‌انگيزی می‌كشاند و راه رستگاری گذشتهگان را گم كرده و طرفداران خود و آيندگان را گمراه ساخته است. بار گناه ديگران را بر دوش كشيده و گرفتار زشتی‌های خود نيز می‌باشد.

و مردی كه مجهولاتی به هم بافته و در ميان انسان‌های نادان امّت جايگاهی پيدا كرده‌است؛ در تاريكی‌های فتنه فرو رفته و از مشاهده صلح و صفا كور است. آدم نماها او را عالم ناميده‌اند كه نيست، چيزی را بسيار جمع‌آوری می‌كند كه اندك آن به از بسيار است، تا آنكه از آب گنديده سيراب شود و دانش و اطلاعات بيهوده فراهم آورد.

بخشی از خطبه17، ترجمه مرحوم دشتی